شهیدی که بوی شهادت به مشامش رسید

شهید حسین شهرام فر در سال 1360 و در حین مقابله با نیرو های ضد انقلاب به درجه رفیع شهادت نائل شد.

به گزارش روابط عمومی ارتش، شهید حسین شهرام فر در سال 1326 دیده به جهان گشود و در جوار حرم ملکوتی ثامن الحجج (ع) رشد نمود. آموختن را از سن 7 سالگی آغاز کرد و تا اخذ مدرک دیپلم به تحصیل پرداخت. سپس به تهران مهاجرت کرد و در سال 1345 وارد دانشکده افسری شد. شهید شهرام فر در سال 1349 دوره ی مقدماتی را در شیراز به پایان رساند.

وی دوره ی چتر بازی را در خارج از ایران طی کرد و در رشته های کوهنوردی، کاراته و تکواندو به کسب تجربه پرداخت. شهرام فر سپس به تهران بازگشت و در مرکز آموزش 01 تهران مشغول خدمت شد و چندی بعد به تیپ 23 نیروی مخصوص (نوهد) که به کلاه سبزها معروف بودند انتقال یافت.

وی در سال 1355 ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد. سال 1356 در جمع یاران امام (ره) قرار گرفت و با پخش اعلامیه از ایشان حمایت کرد تا اینکه مورد بازجویی فرمانده وقت و ضد انقلاب قرار گرفت. در سال 1357 در زمان حکومت نظامی نیز شهرام فر شور و شوق فراوانی در همکاری با مردم از خود نشان داد . با پیروزی انقلاب ماموریت های جنگی خود را در غرب و کردستان داوطلبانه و در مبارزه با دشمنان کشور و انقلاب اسلامی (ره) انجام داد و ضمن فعالیت در واحد عقیدتی سیاسی تیپ در مقابل ضدانقلاب و بعثیان مبارزه نمود.

در پاییز سال 1360 نیروهای سپاه و ارتش تصمیم می گیرند با استفاده از تاکتیک های غافلگیرانه اقدام به پاکسازی جاده بانه - سردشت کنند. این عملیات در طی چند مرحله انجام و پس از پاکسازی بلافاصله اقدام به ایجاد پایگاه و تثبیت موقعیت شد. اگر چه در این عملیات میزان تلفات نیروهای خودی در مقابل با عناصر دشمن بسیار کم بود، اما متاسفانه تعدادی از نیروها به شهادت رسیدند که از آن جمله می توان به افسر لایق، مومن، شجاع و کاردان شهید حسن شهرام فر اشاره نمود.

نیروهای عمل کننده پس از تصرف پیچ های خطرناک "هجده دولان" تصمیم گرفتند تپه های مشرف به روستای "زرواو" را هم به تصرف در آورند که شهید شهرام فر به عنوان یکی از نیروهای پیش رو، جلوتر از همه در حال حرکت بود و توانست با کاردانی و شجاعت خاص خود مهمترین تپه که امروز بر پاسگاه انتظامی زرواو مسلط است را به تصرف درآورد. وی دقایقی پس از استقرار بر روی تپه مورد اصابت گلوله مستقیم منافقین قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت نائل آمد. این تپه امروز به تپه شهید شهرام فر مشهور است.

درباره شهادت این شهید گران قدر روایت شده است:

نیمه های شب از خواب بر خاست و تا صبح به راز و نیاز پرداخت. بعد از نماز صبح لباس پلنگی کهنه اش را از کوله پشتی بیرون آورد و با آب و صابون شست. آنگاه غسل شهادت کرد و همان لباس پلنگی را پوشید و به راه افتاد و توانست به یاری هم رزمانش در جاده ی سردشت _ بانه پایگاه های ضد انقلاب را منهدم نماید. بالاخره با پشتیبانی بالگردهای کبری در ساعت 3 بعد از ظهر چند پایگاه دیگر نیز تصرف شد. اما ضدانقلاب نیز بی کار ننشست و با امداد از هواپیماهای جنگی عراق موفق شد پایگاه های خود را پس بگیرد. بچه ها باید عقب نشینی می کردند اما این کار هم خطر داشت. شهرام فر پیشنهاد داد که با سه تن دیگر از نیروها با تیراندازی دشمن را سرگرم کنند تا آنها عقب نشینی کنند. سپس یک قبضه تیربار سیمینوف را برداشت و تیراندازی را شروع کرد. رزمنده ها عقب نشینی کردند. حسین هم آهسته آهسته عقب نشینی را آغاز کرد. گلوله ای به پای راستش اصابت نمود. اما او با این وضعیت پنج کیلومتر به عقب بازگشت ولی دیگر توان ایستادن نداشت، همان جا بر خاک افتاد و بر اثر شدت خونریزی جان به جان آفرین تسلیم کرد.

خصوصیات اخلاقی و بارز شهید شهرام فر

یکی از هم رزمان این شهید والا مقام درباره خصوصیات ویژه او می گوید: حسین اخلاقی عجیب داشت، قبل از هر عملیات کلیه ی تجهیزات انفرادی را همراه می آورد. پنج خشاب کامل را بر می داشت و حتی داخل قمقمه اش به جای آب، فشنگ ذخیره می کرد. اما همیشه توکل بر خدا داشت. به انجام فرایض دین اسلام پایبند بود. در یک سال 2 الی3 ماه را کامل روزه می گرفت. نماز شب می خواند و در ساعات فراغت آیات کلام الله مجید را تلاوت می کرد. همیشه در سجده ی آخر نماز سه مرتبه می گفت : << اللهم ارزقنی توفیق الشهاده... >>